عـــــــــــــشق . تــــــــــــحصیل. اســـــــــــتاد

ازپس شیشه عینک استاد

                     سرزنش بار به من مینگرد

                                               باز در چهره من میخواند

که چه ها بر دل من میگذرد

                     میکند مطلب خود را دنبال

                                              بچه ها عشق گناه است گناه

وای اگر بر دل نو خواسته ای

                        لشکر عشق بتازد بیگاه

                                             مینشینم همه ساعت خاموش

با دل خویشتنم دنیائیست

                      ساکتم گر چه به ظاهر اما

                                               در دلم با غم تو غوغائیست

مبصر امروز چو اسمم را خواند

                          بی خبر داد کشیدم غایب

                                                      رفقایم همگی خندیدند

که جنون گشته به طفلک غالب

                            بچه ها هیچ نمی دانستند

                                                     که من انجایم و دل جای دگر

دل انهاست پی درس و کتاب

                             دل من در پی سودای دگر

                                                    من بیاد تو و ان روز بهار

که تو را دیدم در جامه زرد

                               تو سخن گفتی اما نه به عشق

                                                       من سخن گفتم اما نه ز درد

من به یاد تو و ان خاطره ها

                             یاد ان دوره که بگذشت چو باد

                                                       که در این لحظه به من می نگرد

از پس شیشه عینک استاد

                              با خیالت خوشم از اول زنگ

                                                         لحظه ای فارغ از این دنیایم